عبدالغفور لاری«عبدالغفور لاری»، ملقب به رضی الدین، از مشاهیر لارستان در اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و از شاگردان برجسته مولانا عبدالرحمان جامی و نیز استاد فخرالدین علی صنفی است. ۱ - معرفی اجمالیاز نسبش پیداست که از لار فارس و از بزرگ زادگان آن دیار بوده و نسبش به سعد بن عباده، صحابی معروف می‌رسد. از محل دقیق تولد و تحصیل وی اطلاع چندانی در دست نیست. بیشتر زندگی خود را در شهر «هرات» به سر آورده است، اما روشن نیست که در چه تاریخی به هرات رفته است. البته از بعضی از نوشته‌هایش برمی آید که جمیع رسائل جامی در تصوف و بعضی دیگر از کتب این طایفه را در حضور وی گذرانده است و گویا در همین ایام از همو استدعای تعلیم و تلقین ذکر کرده و به حلقه مریدان عارف جام پیوسته و ظاهرا پس از طی این مراتب و مقارن با دهه‌های پایانی عمر استاد بوده که به اقتضای علم و قابلیت خویش با وی انس و الفتی خاص یافت. ۲ - شخصیتلاری جامع فضل و دانش بوده و از عالمان معروف و مدرسان سرشناس حوزه فرهنگی هرات به شمار می‌آمده و محل مراجعه طالبان علم بوده است. توصیف ستایش آمیز جامی، که بنابر گواهی آثار موجودش کسی از معاصران را به سادگی به فضل نمی‌ستاید، از بهترین شواهدی است که مقام علمی او را نشان می‌دهد. «جامی» در حق وی می‌گوید: آن جا که فهم و دانش مرغی بود شکاری «بازی» است تیز رفتار، عبدالغفور لاری ۳ - وفاتاو سرانجام در صبح یکشنبه پنجم شعبان سال ۹۱۲ در هرات وفات یافت و در جوار مقبره مرشدش مدفون گردید. ۴ - آثار۱- حاشیه بر نفحات الانس جامی؛ ۲- تکمله نفحات الانس؛ ۳- شرح بر رساله تحقیق مذهب صوفی و متکلم و حکیم؛ ۴- حاشیه بر «الفوائد الضیائیة» ابوعمر جمال الدین عثمان بن عمر؛ ۵- شرح بر الاصول العشرة، منسوب به احمد بن محمد بن عبدالله خیوقی؛ ۶- شرح دره فاخره. ۵ - منابع مقالهعابدی، محمود، عبدالغفور لاری و آثار او، پژوهش نامه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، بهار و تابستان ۱۳۷۱، ش ۸ و ۹، ص۵- ۱۵. ۶ - منبعنرم افزار عرفان۳، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. |